Beste Majesteit,

Vandaag is het precies een week geleden dat u het volk mededeelde dat u het voor gezien houdt. Het was fantastisch om te zien hoe u bij iedere zin meer en meer ging glunderen. Volgens mij zag u al helemaal voor zich hoe u dat welverdiende pensioen gaat invullen.

De schok was dan ook des te groter toen na uw toespraak het hoofd van Mark in beeld kwam. Met een snelheid waar de Fyra jaloers op zou zijn, begon hij aan zijn eigen toespraak. Gelukkig kwam hij daar zelf net op tijd achter. Zat u ook met gekromde tenen te kijken en te luisteren?

Het zal vast moeilijk zijn geweest om na bijna 33 jaar dit besluit te nemen. U heeft er in ieder geval wel voor gezorgd dat Nederland weer een-woord-dat-je-niet-vaak-hoort rijker is: abdicatie.
Wist u dat mensen die hun baan opzeggen of met pensioen gaan in het begin vaak een zwart gat ervaren? Mensen die ontslagen worden, maken zelfs een periode van rouw door. Misschien wordt het voor u ook moeilijk. Vooral als u ziet en hoort wat er straks allemaal over uw zoon wordt uitgegoten aan nietszeggende opmerkingen en goedbedoelde commentaren. Maar weet u, daar hoeft u zich niet druk om te maken. Hij heeft Máxima toch?!

U heeft het juiste moment voor uw abdicatie gekozen. Aangezien dat jonge spul daar in Den Haag steeds meer van uw functie afknabbelt en u wellicht niet meer volgens protocol benadert, is het een wijs besluit om Willem dat varkentje te laten wassen.

Overzees heeft u ook heel wat commotie veroorzaakt, kan ik u vertellen. Prins Charles is in huilen uitgebarsten, zijn moeder smekend om toch uw voorbeeld te volgen. Maar zoals het een echte Britse koningin betaamt, hield zij – al nee schuddend – haar lippen stijf op elkaar.

Toch vraag ik me ook iets af. De stortvloed aan documentaires die de afgelopen week langs kwam, deed mij een beetje denken aan de doos van Pandora. Had u ook dat gevoel toen u voor de zoveelste keer Willem met dat beruchte groene flesje in de hand voorbij zag komen? Of dat oeverloos herhalen van het ski-ongeval van uw zoon, prins Friso? Dat is toch niet iets waar u op zat te wachten?

Uw leven kwam in sneltreinvaart voorbij. Wat moet dat worden als u straks officieel afstand doet? Als ik u was zou ik het eerste het beste vliegtuig pakken en heerlijk gaan uitrusten in uw favoriete Italië. Daar weten ze wat ‘la dolce vita’ inhoudt. Zorg wel dat u uit het vizier van die hordes Nederlandse toeristen blijft: het is dan namelijk meivakantie.

Met hoogachting,

B. Bonheur
Wassenaar