Het is de laatste dag van oudjaar, beter bekend als oorlogstijd in Nederland. Bij iedere knal wil ik wegduiken, terwijl ik probeer te voorkomen dat een van mijn katten zich weer klemzet tussen muur en boekenkast. De ander komt van schrik uit de kattenbak gerend – te vroeg natuurlijk. Vuurwerk. Een voorzichtige schatting is al gegeven: 70 miljoen euro wordt weer tot pulp verschoten. Crisis? Welke crisis? Ik vind het bizar. Waarom zoveel geld uitgeven aan iets waar je nog geen seconde (per rotje, pijl of anders) plezier aan hebt? En waarmee je inmiddels een ruime meerderheid van de Nederlanders geen plezier doet? Bizar vind ik ook het verdwijnen van kerstpakketten. Of de komst van kerstpakketten waarbij de boodschap totaal geen kerstgedachte uitstraalt. Zo hoorde ik onlangs over iemand die een koffer als kerstpakket had gekregen. In de koffer een aantal miniatuurflesjes (leeg!), hotelzeepjes, instant koffie, thee, winegums (omdat je daar lang mee kunt doen?). De boodschap: volgend jaar wordt een zwaar jaar. Kortom, u kunt uw koffers pakken en toedeloe! Of dat gezin dat …