Het is een uitermate saai en uitgekauwd onderwerp, ik weet het. Toch houdt het mij bezig. Ik zal vast niet de enige zijn aan wie ook dit jaar weer gevraagd wordt wat mijn goede voornemens voor het nieuwe jaar zullen zijn. En net als het voorgaande jaar zeg ik: “Daar doe ik niet aan!”
Als je het woord ‘angst’ in de Grote Van Dale opzoekt, krijg je de bovenstaande omschrijving. Heel nuttig natuurlijk als je wilt weten wat het woord nu eigenlijk exact betekent. Of als je synoniemen voor het woord wilt weten. Maar het gaat hier nu niet om woordenboeken of woordbetekenissen pur sang.
Na alle stress rondom wegwerkzaamheden, boilers en wel- en niet-werkend water, waren we vooral naar Italië gekomen om te genieten. Dat betekent dus gewoon het bezichtigen van stadjes, musea en andere – vanuit oudheidkundig oogpunt – interessante overblijfselen. En natuurlijk het welverdiende luieren in en rondom het Zweedse chalet en zwembad.
Een tip voor iedere vakantieganger naar Italië: als er in mei wordt aangegeven dat Italië een warme zomer tegemoet gaat met weinig regen, geloof dat dan. En vraag naar informatie over een eventuele ‘acqua-stop’.
Het leuke van onze aankomst in Italië bij het vakantieadres was het feit dat we er eerst voorbij reden. Niet echt onze eigen schuld. Het naambordje lag op de grond en half verscholen in de bosjes. Maar goed, zo fris van geest als we waren, bedachten we al rijdend dat we er ook daadwerkelijk langsreden. Dat werd dus keren bovenop een berg. En voor iedereen die het nog niet begrepen heeft: voor Nederlandse begrippen heeft Toscane geen heuvels, maar gewoon bergen.
De overnachtingsplek in Oostenrijk hebben we eigenlijk bij toeval ontdekt. Op onze eerste terugreis vanuit Italië in 2002 zochten we een hotel langs de A12 in Oostenrijk. Bij tankstation Angath zijn we de weg afgegaan. Om vervolgens via een zeer groen bebost weggetje bij hotel Rosenberger -zoals het toen nog heette- aan te komen. Dichtbij de snelweg, maar ver genoeg om er geen last van te hebben. En je kan er fantastisch eten.
Net als de rest van Nederland heb ik ook de drang om tijdens de zomerperiode een ander land op te zoeken. Wegens het aloude begrip een ‘arme student’ te zijn, ben ik deze keer met mijn ouders meegegaan naar Italië. Om precies te zijn naar Bella Toscana.
Verhalen van Sandrijn Swarts
not noble, just Dutch
music and journeys | la mia finestra sul mondo
woordspel in beeld
Random observations and unsolicited advice
Omdat bloggen niet moeilijk is
Geluk, vertrouwen en een klein beetje moed
humor | musings | fiction
Pensierino 