Coronamoe. Wie is dat op dit moment niet? Coronamoeheid komt wel in verschillende gedaantes, heb ik gemerkt. Met sommige ben ik het absoluut niet eens. Vooral de letterlijk waanzinnige actie van een aantal BN’ers van een paar weken geleden was er eentje om plaatsvervangende schaamte van te krijgen. Hoe simpel en ondoordacht kun je zijn?
“Je bent gewoon…eh…te laks.” Het zal je maar gezegd worden. En dat werd het me dus ook, nog geen drie weken geleden. Voordat je nu gaat roepen “Ja, ik wist het wel!” of instemmend gaat zitten knikken, zal ik je toch moeten teleurstellen. Het heeft niets te maken met lui of traag zijn. Deze uitspraak valt namelijk in de categorie “Mevrouw, u kijkt scheel“. Een opmerking die een optometrist ooit maakte naar aanleiding van een oogonderzoek.
Opgeven. In de Van Dale wordt het omschreven als iets hopeloos verklaren. Of niet meer kunnen. Niet meer meedoen is ook een mogelijkheid. Net als de moed opgeven. Klinkt best negatief als je het zo leest. En toch zeg ik het nu: ik geef het op.
Is dat negatief? Ik vind van niet.
Sinds begin mei is er een nieuwe bewustwordingscampagne van de Nederlandse Hartstichting: Mond Spraak Arm, Beroertealarm. Een hele nuttige campagne en hopelijk draagt het bij aan het beperken van hersenbeschadiging bij mensen met een beroerte. Een scheve mond, problemen met de spraak, een verlamde arm. Overige verschijnselen kunnen krachtverlies in een arm of een been zijn, een verlamd been, slecht zien, draaiduizeligheid, evenwichtsstoornissen en plotseling zeer ernstige hoofdpijn. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die deze symptomen niet kennen.
TV-reclames. Ik zie ze wel, maar ook weer niet. Er is echter een reclame waarvan mijn haren iedere keer weer rechtovereind gaan staan. Je kent ze wel, die reclames waarin producten wonderen verrichten. Diepzwarte schimmelranden worden met een simpele spray omgetoverd tot hagelwitte voegen. Een volledig verkalkte badkamer? Geen nood, hier is dé anti-kalkspray. En heb je last van gele tanden? Whitening tandpasta in overvloed. Binnen twee weken heb je weer de kleur van een kunstgebit. Soms vind ik ze grappig, soms totaal niet. Meestal heb ik er geen mening over. Anders is het met de reclame van Advil Liquid Caps 400. Ongenuanceerd, dat vind ik ervan. Advil promoot het medicijn als volgt (of klik hier voor de volledige reclamespot): “Migraine is geen griep. Want migraine is een ondraaglijke hoofdpijn. Daarom is er Advil Liquid Caps 400. Werkt twee keer sneller dan een normale ibuprofen tablet. Advil. Sterker dan pijn” Dat migraine geen griep is, lijkt me duidelijk. Maar daarna gaat het volledig mis. Migraine is geen ondraaglijke hoofdpijn. Migraine is een chronische hersenaandoening waarvan die …
Ik was – denk ik – vier of vijf jaar oud. En enorm doof. Dat hebben kinderen wel vaker op die leeftijd. Gelukkig is daar het ‘buisje’ voor ontwikkeld: dat wordt in het trommelvlies geplaatst en ontlucht zo het oor. De druk neemt af, net als de kans op ontstekingen en bovendien verdwijnt de doofheid.
Soms val je met de neus in de boter. Oftewel: je hebt het gelukkige toeval iets mee te maken dat positief voor je uitpakt. Je kan de uitdrukking ook sarcastisch gebruiken. Zo had ik zojuist het gelukkige toeval om een van mijn grootste nachtmerries uitgebeeld te zien worden door acteurs in een Amerikaanse ziekenhuisserie waar ik al zappend in beland was. Ik viel dus met mijn neus in de boter.
Verhalen van Sandrijn Swarts
not noble, just Dutch
music and journeys | la mia finestra sul mondo
woordspel in beeld
Random observations and unsolicited advice
Omdat bloggen niet moeilijk is
Geluk, vertrouwen en een klein beetje moed
humor | musings | fiction
Pensierino 