“Je bent gewoon…eh…te laks.” Het zal je maar gezegd worden. En dat werd het me dus ook, nog geen drie weken geleden. Voordat je nu gaat roepen “Ja, ik wist het wel!” of instemmend gaat zitten knikken, zal ik je toch moeten teleurstellen. Het heeft niets te maken met lui of traag zijn. Deze uitspraak valt namelijk in de categorie “Mevrouw, u kijkt scheel“. Een opmerking die een optometrist ooit maakte naar aanleiding van een oogonderzoek.
Je kent vast wel die reclames waarin je wordt overgehaald te komen ontbijten voor maar een paar euro. Toen voornamelijk warenhuizen ermee begonnen, was het nog leuk, nieuw en héél goedkoop. Het had ook iets weg van een koffie en een croissantje bij het barretje om de hoek op je vakantieadres. Dus ja, voor een paar euro buitenshuis ontbijten, waarom niet?
Eindelijk is mijn IKEA-manie weer aangewakkerd. Zomaar. Slechts één muisklik was ervoor nodig. En die bracht me niet naar de website van het bedrijf. Nee, het is nog veel leuker: die ene klik bracht me naar de website IKEA på Svenska. Oftewel IKEA in het Zweeds. Gekke titel natuurlijk. IKEA ís Zweeds. Ook hier in Nederland. De namen van hun producten zijn gebaseerd op Zweedse dorpen en steden, provinciën en jongens- en meisjesnamen. Ze gaan dus echt niet voor de Nederlandse markt hun stoel Ystad veranderen in – bijvoorbeeld – Doodstil. Trouwens, ik zou een stoel met zo’n naam niet eens kopen. Het bedrijf is in 1943 opgericht door Ingvar Kamprad (geboren in 1926 in Småland, Zuid-Zweden). De bedrijfsnaam die hij kiest is een combinatie van zijn initialen (I K) en de eerste letters van de boerderij en het dorp waar hij is opgegroeid: Elmtaryd en Agunnaryd. Zweedser kan het niet. In 1979 opent het woonwalhalla zijn eerste vestiging in Nederland. Sliedrecht was uitverkoren en daar is mijn IKEA-manie ontstaan. Opgegroeid op nog geen kwartier autorijden …
Er bestaan winkels en winkels. Zo heb je van die minutieuze winkeltjes met de mooiste meubelen, de leukste prijzen en daar stap ik nooit naar binnen. Waarom? Geen idee. De naam vind ik niets, de plaats is niet handig, de prijzen zijn soms ‘te leuk’ of de mensen vind ik niet aardig. Noem maar op, ik heb geen idee…Maar als ik langs een Ikea kom, gaat het mis. Dan moet en zal ik daar naar binnen gaan. Lukt het de ene dag niet, dan de volgende wel. Het moet. In feite krijg ik dan de Ikea-manie. Ik kan daar ook niet weg zonder iets te kopen.
Verhalen van Sandrijn Swarts
not noble, just Dutch
music and journeys | la mia finestra sul mondo
woordspel in beeld
Random observations and unsolicited advice
Omdat bloggen niet moeilijk is
Geluk, vertrouwen en een klein beetje moed
humor | musings | fiction
Pensierino 