Op de tweede verdieping van de bibliotheek is het over het algemeen heerlijk werken. Het rumoer van de drukke stad buiten dringt nauwelijks door. Er is alleen het geluid van studerende en werkende mensen, het zachte geruis van bladzijden die worden omgeslagen. Verstand op nul en aan de slag. Tenminste, als je tot werken komt.
Opgeven. In de Van Dale wordt het omschreven als iets hopeloos verklaren. Of niet meer kunnen. Niet meer meedoen is ook een mogelijkheid. Net als de moed opgeven. Klinkt best negatief als je het zo leest. En toch zeg ik het nu: ik geef het op.
Is dat negatief? Ik vind van niet.
Sinds begin mei is er een nieuwe bewustwordingscampagne van de Nederlandse Hartstichting: Mond Spraak Arm, Beroertealarm. Een hele nuttige campagne en hopelijk draagt het bij aan het beperken van hersenbeschadiging bij mensen met een beroerte. Een scheve mond, problemen met de spraak, een verlamde arm. Overige verschijnselen kunnen krachtverlies in een arm of een been zijn, een verlamd been, slecht zien, draaiduizeligheid, evenwichtsstoornissen en plotseling zeer ernstige hoofdpijn. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die deze symptomen niet kennen.
Verhalen van Sandrijn Swarts
not noble, just Dutch
music and journeys | la mia finestra sul mondo
woordspel in beeld
Random observations and unsolicited advice
Omdat bloggen niet moeilijk is
Geluk, vertrouwen en een klein beetje moed
humor | musings | fiction
Pensierino 