Afbeelding: http://yotophoto.com

Van kleins af heb ik al een talenknobbel. Dat betekent niet dat ik allerlei talen vloeiend spreek. Het komt erop neer dat ik me snel een taal eigen maak. Naast de standaard talen als Engels, Duits en Frans, kan ik een beetje uit de voeten met Indonesisch. En sinds een aantal maanden ben ik Italiaans aan het leren.

Nu wil het idiote geval dat als ik met een andere taal bezig ben, ik normale Nederlandse woorden ineens niet meer begrijp. Mijn hersenen lijken het op zulke momenten te begeven. Ze zenden dan een signaal uit dat klinkt als ‘krgggggg… wat staat daar nou?!’

Zo was ik op een dag verdiept in het lezen van (uitermate) saaie vacatures. Een zo’n vacature had als kop ‘Arts’. Nu moet je weten dat ik dus helemaal niets heb met de medische wereld. Het helpen van patienten laat ik dan ook graag over aan mensen die daar dus voor opgeleid zijn. Het vreemde was echter dat mijn ogen bleven rusten op die vacature met het woord ‘Arts’. En ik dacht ‘Wat een rare vacature? Wat is dat nou voor functie?’. Goed, het bleek dat mijn hersenen in de Engelse stand stonden. Mijn hersenen hadden het woord begrepen als ‘kunsten’ of ‘letteren’.

Nu, in het kader van het Italiaans, spreek ik de meest gewone Nederlandse woorden soms uit alsof het een Italiaans woord is. Leidt ook weer tot de meest vreemde zinsconstructies. Ook wat intonatie betreft, ga ik soms alle kanten op. En als ik ineens moet overschakelen van de ene naar de andere taal, ga ik nog weleens combineren. Maar ja, dan begrijpt niemand er natuurlijk iets van.

Meestal is het een kortdurende hersenflauwte. Nu hoop ik dat dit ook nu weer het geval is. Eind januari heb ik namelijk een tentamen Italiaans…