Het is een uitermate saai en uitgekauwd onderwerp, ik weet het. Toch houdt het mij bezig. Ik zal vast niet de enige zijn aan wie ook dit jaar weer gevraagd wordt wat mijn goede voornemens voor het nieuwe jaar zullen zijn. En net als het voorgaande jaar zeg ik: “Daar doe ik niet aan!”

Weet je wat namelijk het probleem is met goede voornemens aan het begin van het nieuwe jaar? Ze wekken de indruk dat degene die hen uitvoert dit uit eigen beweging en zonder druk doet. In feite is dat niet helemaal waar. Wie denkt er nou echt goed na over zijn goede voornemen als buiten het vuurwerk knalt en binnen de champagnekurk in de rondte vliegt? Niemand, dat dacht ik dus ook.

Iedereen weet dat een uitgesproken voornemen zorgt voor druk en het bekende ‘ik moet…’ Het is niet meer iets van jezelf en voor jezelf, maar het wordt een soort van extreme poging tot wereldsucces op kleine schaal.

Nu heb ik een tante in het hoge noorden die niets met ‘moeten’ te maken wil hebben. Je doet iets graag of je doet iets niet, maar je moet niets. Helder en bondig samengevat. Ik ben voorstander.
Ik denk namelijk dat op het moment dat je iets ‘moet’ doordat je het aan anderen hebt verteld, de kans op een alles overtreffende mislukking groter wordt dan ooit tevoren.

De essentie van het nieuwe jaar is die te beginnen met een schone lei. Een schone lei in de zin van een lege lei. Dus waarom zou je goede voornemens gaan verzinnen? Dat gebeurt vanzelf wel in de loop van het nieuwe jaar zonder ‘Nieuwjaarsdruk’. Met een veel gunstiger eindresultaat (ik spreek uit ervaring).

Ten slotte iedereen een gelukkig nieuwjaar gewenst ofwel, in het kader van mijn Italiaanse periode: Felice Anno Nuovo!!!