Terwijl ik sinds maandagavond CNN op de achtergrond aan heb staan om superstorm Sandy te volgen, voltrekt zich in ons huis een hele kleine ramp. Maandagavond stap ik de badkamer uit en trek het licht uit – het is een trekschakelaar.

En voor de derde keer in een jaar tijd sta ik met het touwtje in mijn handen. Inwendig het ding vervloekend, zie ik dat het licht deze keer aangebleven is. Wat nu? Na wat kunst en vliegwerk is de trekschakelaar eruit, zijn de draden geïsoleerd en is het plan bedacht om nu maar eens een elektricien te vragen om een normale schakelaar te plaatsen. Buiten de badkamer. Geen touwtjes meer.

In het donker douchen en naar de toilet gaan is niet iets om naar uit te kijken. Dan ga je dus op zoek naar licht. Om tot de conclusie te komen dat er meer dan genoeg ‘draagbaar’ licht in huis aanwezig is. Maar de batterijen om dat licht aan te krijgen, zijn op. En nieuwe batterijen? Die zijn er niet.

Ik moet er niet aan denken dat er hier – op dit moment – een superstorm over ons landje zou razen. Want dat superstorm Sandy ons hele land zou wegvagen, lijkt me een ding dat zeker is. Ik kijk de beelden op CNN en het is beangstigend. Verslaggevers die eerst tot hun enkels in het water staan, staan vijf minuten later al tot aan hun knieën in datzelfde water. Een gevel die door de wind naar beneden wordt gehaald, een exploderende transformator, brandende huizen en omvallende bomen.

Wat Sandy zo bijzonder maakt, is dat het een storm is gecombineerd uit een tropische orkaan en een doorsnee – maar zeer heftige – winterdepressie boven land. Tel daar nog springvloed bij op en de chaos is compleet. Wind, regen en vooral stormvloed in een van de meest bevolkte gebieden van de Verenigde Staten maken Sandy dan tot een historische superstorm.

Waar Amerikanen goed in zijn, is de voorbereiding op dit soort natuurgeweld. Hoewel niemand weet hoe deze storm zal verlopen, hoe groot de schade zal zijn en of er slachtoffers zullen vallen, weten de meeste mensen wat ze moeten doen. Google op ‘storm checklist’ en je ziet wat ik bedoel.
Nu heeft Nederland ook de ‘Wat te doen tijdens een ramp’-lijst. Bij ons hangt het papier op de koelkast. Maar op de een of andere manier komt die hele lijst nogal knullig over. Alsof er een groep mensen het doel heeft gehad iets ‘kleurigs’ te ontwerpen waar toevallig op moet komen te staan wat wij – Nederlanders – moeten doen in geval van rampen. En om het overzichtelijk te houden, staan alle denkbare rampen op die ene kaart.

Maar wat niet op de kaart staat: voedsel in de koelkast en vriezer is bij stroomuitval maximaal vier uur houdbaar. En dan moet je niet steeds de deur van de koelkast/vriezer open en dicht doen. Dan bederft de boel nog sneller. Wie van jullie heeft dus voedsel in huis dat langer dan vier uur houdbaar is?
Hetzelfde geldt voor watervoorraden. Op de kaart staat ook niet vermeld dat het handig kan zijn om extra water te verzamelen. Bijvoorbeeld in emmers. En wat dacht je van de badkuip? Daar kan veel in hoor.
Batterijen. Die staan wel op de lijst. Maar wie van jullie heeft op dit moment extra batterijen in huis? Stroomuitval kondigt zich meestal niet van tevoren aan. Dat blijkt wel uit ons eigen stroomdipje in de badkamer.

Nu ik een dag later dit stuk afschrijf, de elektricien het laat afweten en ik op CNN de schade van superstorm Sandy langzaam zichtbaar zie worden, bedenk ik me dat ik wéér geen nieuwe batterijen gekocht heb. Weer een avond en nacht in een donkere badkamer. Maar ik klaag niet. Aan de andere kant van de oceaan zit mijn familie in het donker en de situatie waarin zij zitten maakt hun donkerte diepzwart.