Ik houd van Italië, voor zover je van een land kunt houden. Lekker eten, goed klimaat. Prachtige kunst en een rijk cultureel verleden. Aardige mensen. Mooie natuur ook. La dolce vita, het goede leven. Die natuur heeft trouwens ook minder mooie kanten. Denk aan de aardbeving in L’Aquila (2009): 300 mensen kwamen om.

Dat ook de Italiaanse rechtsstaat minder mooie kanten heeft, is al jaren bekend. Als je genoeg geld hebt, kun je een rechtszaak zo lang uitzitten dat deze verjaart. En de maffia is een natuurverschijnsel. Niet klein te krijgen. Verbaasd ben ik dus niet als ik afgelopen dinsdag in nrc.next het volgende lees:

“Een Italiaanse rechtbank heeft zes wetenschappers en een voormalige overheidsfunctionaris tot zes jaar celstraf veroordeeld omdat zij in 2009 niet voldoende waarschuwden voor de aardbeving in L’Aquila, waarbij 300 mensen omkwamen. De rechtbank vond de verdachten schuldig aan meervoudige doodslag. Volgens de aanklacht hadden de zeven een week voor de aardbeving een te geruststellende verklaring over het bevingsgevaar gegeven waarop inwoners van het Italiaanse plaatsje bij de eerste bevingen geen veilig heenkomen zochten.”

Gelukkig hoeven deze mensen niet gelijk de cel in. Pas als de veroordeling in hoger beroep is toegewezen, kunnen ze worden vastgezet.

Een dag later lees ik het vervolg op het aardbevingenbericht. Vier topmensen van de Italiaanse rampenbestrijding hebben hun ontslag ingediend. Ze vinden dat ze door de uitspraak van de rechtbank hun werk niet meer onbevangen en zonder angst kunnen doen (nrc.next, 24 oktober 2012). Ik geef hen groot gelijk. Wel jammer dat je eerst je baan op moet geven om je punt duidelijk te kunnen maken.

Nee, dan playboy Silvio. Premier af, maar nog altijd dominant aanwezig in de Italiaanse media. Afgelopen vrijdag is hij dan – eindelijk – veroordeeld wegens belastingfraude. Vier jaar is er geëist. Maar het wordt er één. Gevalletje van amnestiewet: de overbevolking in de gevangenissen moet hiermee tegengegaan worden. Een Silvio meer of minder lijkt me daar niet veel aan bijdragen.
De kans dat hij überhaupt in de cel belandt voor belastingfraude is onwaarschijnlijk. Silvio heeft namelijk geld en zal de zaak in hoger beroep zo lang rekken tot de verjaringstermijn zijn werk doet. En dat is volgend jaar al.

De Italiaanse rechtsstaat is log en lomp. Natuurlijk, Berlusconi staat eindelijk eens terecht. En dan is daar nog Ruby-gate. Wordt vervolgd, zeg maar. Alleen als je wetenschappers gaat veroordelen voor het niet juist voorspellen van de heftigheid van een aardbeving, dan is dat de wereld op zijn kop. Ik zie al voor me hoe we Helga, Peter, Reinier, die goeie Gerrit en niet te vergeten Piet ‘oant moarn’ Paulusma aanklagen, omdat ze de vallende herfstblaadjes op het spoor niet juist voorspeld hebben waardoor de NS de rails dus niet op tijd bladvrij gemaakt heeft en wij met z’n allen te laat op onze afspraak en werk verschijnen. Om over doden en gewonden maar niet te spreken.
Net zo min als vallende herfstblaadjes, extreme hagelbuien of sneeuw, zijn aardbevingen al helemaal níet met zekerheid te voorspellen. En om daarvoor veroordeeld te worden, daar is weinig ‘dolce’ aan. Het is eerder ‘amaro’. Bitter.