Zomers zijn bedoeld om te genieten. Of om bij te komen van werk en andere drukte. Misschien ook om een beetje te reizen. Ik geloof dat ik deze zomer alles gedaan heb: genieten, bijkomen én reizen. Alles weliswaar met mate, maar toch.

Finistère (Bretagne) was het einde van de wereld én een echte aanrader. Wie houdt van zee, stranden, rotsen en bossen, schilderachtige vissersdorpjes en meer wil weten over de legende van Koning Arthur komt hier ogen tekort.

Na een vakantie komt altijd de fase van bijkomen. Voornamelijk van het reizen zelf en de puinhoop die je mee terugneemt. Hoe lang of kort je ook bent weggeweest, het huis ziet er altijd uit alsof er een bom is ontploft. Tent in de woonkamer, kampeerstoelen in de gang, bergen met kleding, nog natte handdoeken, restanten etenswaar van onderweg, lege flesjes water en meegelifte beestjes in de vorm van insecten. Heerlijk.

De eerste week na thuiskomst ben je nog steeds in vakantiestemming. Maar dan begint er – langzaam – iets te veranderen. Er ‘moeten’ weer zaken worden opgepakt. Dat zonnescherm dat het vlak voor de vakantie begeven heeft, moet toch echt vervangen worden. En wat te doen met al die oude troep in de schuur? Omdat niet alles evenveel noodzaak heeft, blijft die troep dus nog maar even in die schuur.

Vakanties staan er ook om bekend dat mensen gaan nadenken over hun werk en leven. Ergens aan zee, in een bos of op een bloedheet platteland besluiten we massaal het hélémaal anders te gaan doen. Weg met dat saaie werk, weg met die sleur. We gaan op zoek naar die ene baan, die hobby of dat tweede huis. Misschien gaan we wel weer studeren. Meestal is het een bevlieging.

Een bevlieging die nodig is om alles weer in perspectief te zien. Het is namelijk best fijn om je geen zorgen te hoeven maken of er aan het einde van de maand wel genoeg op je rekening staat. En een cursus op het werk duurt gemiddeld korter dan die studie filosofie. Collega’s, daar wen je aan. Je weet in ieder geval wat je aan iemand hebt.

Maar heel soms gaat het idee van verandering niet weg. Dan moet je er misschien wel iets mee doen. Dat overkwam mij.

Hoewel, mijn plan is niet in één zomer tot stand gekomen. Het heeft jaren geduurd voordat ik durfde te doen wat ik al tijdens mijn studie had besloten: zelfstandig tekstschrijver worden. Maar deze zomer bleek de juiste zomer te zijn. Daarom zat ik twee weken geleden – op een bloedhete dag – bij de Kamer van Koophandel. Mijn eenmanszaak is sindsdien een feit: Barbara Witterland | Tekstschrijver.

Zomers zijn bedoeld om te genieten, om bij te komen van werk en andere drukte, om te reizen én om nieuwe plannen ten uitvoer te brengen.