“Ik doe dit omdat jullie volwassenen mijn toekomst verpesten.”
Gisteren verscheen er een heel dapper meisje in de media. Een meisje dat al twee weken lang op de grond voor het parlementsgebouw in Stockholm zit. Een ‘schoolstaking voor het klimaat’ noemt ze het zelf. Want wij, volwassenen, verpesten haar toekomst. Ik hou ervan als iemand zo doelgericht haar hart lucht.

Het meisje is een druktemaker volgens een van haar docenten: “Greta luistert niet naar volwassenen(…).” Maar ondertussen doet haar leraar wel met haar mee, want hij is het met haar eens. Net als veel andere mensen. Ze zit er eigenlijk nooit alleen. Allemaal vinden ze dat er te weinig wordt gedaan om de klimaatverandering tegen te gaan.

Afgelopen zomer was het in Zweden nog nooit zo warm geweest. Mede daardoor waren er veel bosbranden. Eigenlijk geldt dat voor heel Europa. Veel landen hadden te maken met warmere zomermaanden dan gebruikelijk. Wij liepen in ons normaal gesproken koude (of natte) kikkerlandje ook te puffen onder die brandende zon. Inclusief verhoogde staat van paraatheid in en rondom bos- en heidegebied. Op het vakantiepark waar ik met mijn gezin zat werd de bosrand nat gehouden om zo een corridor te maken als er in het aangrenzende bos brand zou uitbreken. Eigenlijk is dat dweilen met de kraan open natuurlijk. Want denk je dat het beetje water dat er om de zoveel dagen gespoten werd genoeg zou zijn?

Ook ik ben het met Greta eens: er moet veel sneller gewerkt worden door de politiek om landen klimaatneutraal te maken. En ja, volwassenen verpesten het inderdaad voor de jongere generatie. Want alles, maar dan ook echt alles, draait alleen maar om geld. Natuurlijk kost het geld om woonwijken van het gas af te halen, want een overheid kan niet van haar burgers verwachten dat ze allemaal geld hebben om te investeren in andere energiebronnen. Maar te lang wachten betekent dat het straks allemaal voor niets is geweest. En daar zadel je inderdaad de jongere generatie mee op. Dus ook mijn eigen kinderen.

Zelf zou ik dolgraag van dat gas af willen. Ik word ook altijd heel blij van al die nieuwe technieken: zonnepanelen, warmtewinners, warmtepompen, zonneboilers. Kom maar op! Hoe eerder, hoe beter.

Maar goed, je moet ergens beginnen. Dus stel ik het volgende voor: heb je een tuin? Doe daar dan iets mee. En dan niet een betegelde patio, maar een echte tuin met bomen, planten, struiken, bloemen en gras. Want hoe warm het ook was de afgelopen maanden, verkoeling was toch echt te vinden in gebieden met veel bomen en struiken. Mijn eigen achtertuin was, hoewel warm, een verademing. En ja, er staan bomen, struiken en planten en er ligt gras. En nee, het is absoluut geen grote tuin. Een goed gevulde tuin zorgt voor verkoeling. Als we nu allemaal zorgen voor een groene tuin, dan brengen we daarmee de omgevingstemperatuur ook naar beneden.

Als de regen straks weer met bakken uit de lucht komt, is die groene tuin trouwens ook heel handig. Zie het maar als een grote spons die het water opneemt en langzaam weer loslaat. Scheelt misschien weer lieslaarzen en zandzakken. Alle beetjes helpen dus.

Misschien zegt dan in de toekomst wel iemand zoals Greta: “Jullie volwassenen hebben mijn toekomst veiliggesteld.“