Six word story

Iedereen kent wel bovenstaande six word story – oftewel het zeswoordenverhaal – geschreven door Ernest Hemingway. De schrijver zou het genre hebben bedacht, maar dat wordt inmiddels betwijfeld (dit ter zijde). Met een paar woorden een heel verhaal kunnen vertellen, ga er maar aanstaan.

Flash Fiction

Een andere term voor dit soort schrijfsels is flash fiction. In het Nederlands wordt het soms vertaald als flitsverhaal of handpalmverhaal. Het doel is met zo min mogelijk woorden een verhaal neer te zetten. De verhaallengte is nog korter dan die van het korte verhaal. Meestal komt het neer op maximaal een paginalengte, maar er zijn ook verhalen die slechts een halve pagina beslaan. En ja, die verhalen hebben wel degelijk een begin, middenstuk en een slot. Voor de liefhebber die meer wil weten over hoe je tot zo’n verhaal komt, kun je hier tips vinden van schrijver David Gaffney. Hij schrijft onder andere ultrakorte verhalen van hooguit 150 woorden.

4×4

In Nederland is er Wim Daniëls, schrijver van boeken over onder andere taal, poëzie en van literaire verhalenbundels. Hij stelt via Facebook en Twitter regelmatig vragen over taal en bedenkt daarbij leuke taalspelletjes. Een daarvan was een 4×4: vier samenhangende vierwoordszinnen. Ik kan je zeggen: het is een hele uitdaging, maar wel erg leuk om te doen.

Schrijven is schrappen

Ik schrijf graag en in de eerste opzet vaak veel te veel (ja, echt waar). Bovenstaande verhaalvormen zijn dan soms best een uitdaging voor me. Maar ze helpen me wel bij het (leren) herkennen van overtollige informatie. Schrijven is namelijk gewoon schrappen.

Wist je bijvoorbeeld dat ik voor het schrijven van de columns op mijn blog gemiddeld drie tot vier uur bezig ben? Dat is inclusief uitzoekwerk (fact-checking) en onderbrekingen in de vorm (en op volgorde) van kat, kind, man, honger/dorst, telefoon, deurbel, wc-bezoek. Maar dan is die column dus nog lang niet af. Wat volgt is vooral veel schrappen en herschrijven.

Schrijven is namelijk creëeren en iets creëeren gaat vaak niet van het ene op het andere moment. Mijn columns publiceer ik daarom ook nooit meteen; ik laat de woorden bezinken, maak of zoek ondertussen bijpassend beeldmateriaal en herlees alles op mijn gemak. Soms gaat daar echt een dag overheen. Of twee of drie.

Schrijven is voor mij knutselen met woorden. Voor ieder woord dat je bedenkt, kun je ook een synoniem vinden dat jouw verhaal net wat meer kleur en emotie geeft én rauwer, netter of echter maakt. Door net dat ene woordje te veranderen, kan het hele stuk een andere wending krijgen. En dan weet je dat het goed is.

Maar soms schud ik de woorden zo uit mijn mouw. Heel soms.

Knutsel je mee?