Coronamoe. Wie is dat op dit moment niet? Coronamoeheid komt wel in verschillende gedaantes, heb ik gemerkt. Met sommige ben ik het absoluut niet eens. Vooral de letterlijk waanzinnige actie van een aantal BN’ers van een paar weken geleden was er eentje om plaatsvervangende schaamte van te krijgen. Hoe simpel en ondoordacht kun je zijn?

Ik ben het ook niet eens met de coronamoeheid van jongeren: ineens zijn ze op hun teentjes getrapt nu uit onderzoek blijkt dat de huidige opstoot van COVID-19 toch echt komt door hun vakantietripjes naar het buitenland (en trouwens ook door de campingbezoekjes in eigen land). Een groot deel van hen hield op vakantie geen afstand, hield zich niet aan de regels van het vakantieland en had eigenlijk overal lak aan. Om dat vervolgens thuis net zo hard voort te zetten. Tja, dat sommetje is dan inderdaad makkelijk gemaakt. Wat mij betreft moet je dan nu niet gaan zeuren.

Wees ook blij dat docenten zich inzetten om thuisonderwijs te kunnen verzorgen. Bedenk dat het voor docenten ook niet altijd makkelijk is om vanuit huis dat onderwijs te kunnen geven. Als je vragen wilt stellen, wees dan assertief: gebruik die chat, gebruik die mail, gebruik die mogelijkheid om je te mengen in een discussie of vraag-en-antwoordmoment. Maar ga alsjeblieft niet zitten zeuren om fysieke lessen. Daar is het nu gewoon de tijd niet voor.

Dat geldt trouwens net zo goed voor de zogenaamd verstandige 30- (en hoger) plussers die op vakantie zijn gegaan, zowel in binnen- als buitenland. Zouden zij zich wel aan de regels gehouden hebben? Of was dat wijntje drinken met die bevriende Nederlanders (of wie dan ook) zo noodzakelijk dat de anderhalve meter niet meer belangrijk was?
Om het maar niet te hebben over de verstandige ouderen die het toch niet kunnen laten om elkaar aan te raken, dichtbij te komen of al hoestend en proestend hun boodschappen te halen. Al dan niet met mondkapje voor. In welke grot hebben zij gezeten?

Coronamoe betekent voor mij vooral moe zijn door de ziekte zelf. Een keer ziek zijn is al best heftig (ruim vijf weken in het voorjaar) en als het dan voor de tweede keer je huis binnenkomt, word je daar niet vrolijk van. Het enige lichtpuntje is dat de ziekte deze keer nogal mild is verlopen. Toch een beetje immuniteit misschien? Maar dat is vooral hoopvol denken.

Het betekent voor mij ook moe zijn van al die ondoordachte reacties en acties. Hoestende en snotterende ouders die stug hun net zo hoestende en snotterende kinderen naar school blijven brengen. Denken zij op dat moment wel aan die juf of meester voor de klas die door al dat gesnotter aangestoken wordt en vervolgens thuiszit in afwachting van de hele testprocedure? Of aan de klasgenootjes van hun kinderen? En aan de ouders van die klasgenootjes? Dat gesnotter is zo besmettelijk als het maar zijn kan.
De andere kant van het verhaal vind ik net zo tenenkrommend: de vrouw in de supermarkt die uitgescholden wordt, omdat ze vraagt om wat meer afstand. Of degene die een mondkapje draagt uit voorzorg en daarom wordt uitgelachen.
Het is de cultuur van ‘ikke ikke ikke en de rest kan stikken’ die hoogtij viert. Kijk maar naar Trump: ziek en wel moest hij ten koste van iedereen in die auto zo nodig een egotripje langs zijn aanhangers rijden.

Coronamoeheid betekent voor iedereen iets anders. Helaas is de meerderheid zo coronamoe dat de regels vooral zijn uitgevonden om ervan af te wijken, er met de pet naar te gooien en vooral lekker je eigen gang te gaan. Nederland is koploper in Europa wat besmettingen betreft. De pandemie is hier niet meer onder controle. Met dank aan coronamoe zijn, balanceren we nu met z’n allen weer aan de rand van een nieuwe lockdown.