Ons huis is een puinhoop. En dan vooral de benedenverdieping. Overal ligt of staat wel iets, variërend van kinder- en kattenspeelgoed tot aan lege dozen, dichte dozen, oude keukenkastjes en nieuwe keukenkastjes. En vooral veel stof, heel veel stof. Kortom, we zitten in een keukenverbouwing.

Drie weken geleden sloeg de aardlekschakelaar zomaar uit. Persoonlijk krijg ik dan altijd een lichte paniekaanval, want ergens is dus piekspanning geweest. Bij mij staat dat gelijk aan ‘help, eng!’. Nadat we dachten het probleem gevonden te hebben in een waterpomp in de tuin, bleek het probleem een dag later toch ergens anders te liggen.

Het was de oven. Totaal niet gemerkt, want de hartige taart die er de dag ervoor in had gestaan was gewoon gaar geweest. Maar nu deed hij toch echt niets meer. Alleen het lampje brandde nog als een soort lichtpuntje in de duisternis.

En dan ga je dus denken: gaan we die oven laten repareren of volledig vervangen? In het eerste geval kregen we te maken met onderdelen die uit Italië zouden moeten komen. Nou, dan weet je het wel. Aangezien het een gasfornuis-ovencombinatie is en we eigenlijk ook wel van het gas af willen in het kader van duurzame energie, daarnaast ook nog een lekkende kraan bij de gootsteen hebben en er een afzuigkap hangt die vooral veel geluid maakt en verder weinig doet, was de keuze snel gemaakt. Eruit met die zooi, kom maar op met die nieuwe keuken.

De gasleiding is inmiddels afgekoppeld, de nieuwe kastjes grotendeels in elkaar gezet. Nu nog een geschikte dag zoeken om de gootsteen te kunnen plaatsen en de muren een nieuw likje verf te geven. En dan komt er ook nog een hittegolf aan. Heerlijke timing dus.

Maar ondanks de puinhoop zijn we wel blij met de overstap van gas naar inductie. Zo hebben we ook alvast een stapje gezet in het verduurzamen van ons huis.