Het is lang geleden dat ik iets geschreven heb. Er gebeurde gewoon te veel in de grote boze buitenwereld én de eigen interne wereld. Ik wist gewoon niet meer waar ik moest beginnen. Het gevolg: een knipperende cursor op een wit scherm, synoniem voor het vacuüm waarin ik zat.
Op de tweede verdieping van de bibliotheek is het over het algemeen heerlijk werken. Het rumoer van de drukke stad buiten dringt nauwelijks door. Er is alleen het geluid van studerende en werkende mensen, het zachte geruis van bladzijden die worden omgeslagen. Verstand op nul en aan de slag. Tenminste, als je tot werken komt.
Heel cliché, maar het leven hangt van keuzes aan elkaar. Vrije keuze, gedwongen keuze, onbewuste keuze, geen keuze. Het zijn de omgevingsfactoren die bepalen hoe je een keuze maakt en ervaart.
Het is zo langzamerhand een terugkerende happening geworden: de lockdown. Het is eigenlijk niet meer de vraag óf er eentje komt, maar wanneer. En voor alle positievelingen: het zal ook echt niet de laatste zijn.
De komende drie weken mogen nabestaanden van slachtoffers van MH17 gebruik maken van hun spreekrecht. Ongeveer negentig nabestaanden zullen aan het woord komen. Maandag werden de eerste verklaringen voorgelezen. Vanuit huis heb ik een aantal verklaringen gehoord. Ik word er nog verdrietig van.
Coronamoe. Wie is dat op dit moment niet? Coronamoeheid komt wel in verschillende gedaantes, heb ik gemerkt. Met sommige ben ik het absoluut niet eens. Vooral de letterlijk waanzinnige actie van een aantal BN’ers van een paar weken geleden was er eentje om plaatsvervangende schaamte van te krijgen. Hoe simpel en ondoordacht kun je zijn?
Ons huis is een puinhoop. En dan vooral de benedenverdieping. Overal ligt of staat wel iets, variërend van kinder- en kattenspeelgoed tot aan lege dozen, dichte dozen, oude keukenkastjes en nieuwe keukenkastjes. En vooral veel stof, heel veel stof. Kortom, we zitten in een keukenverbouwing.
Verhalen van Sandrijn Swarts
not noble, just Dutch
music and journeys | la mia finestra sul mondo
woordspel in beeld
Geluk, vertrouwen en een klein beetje moed
humor | musings | fiction
'N beetje van dit en 'n beetje van dat. Net als 'n rijsttafel. Toch?
Pensierino 