Ongeveer een uur geleden ben ik begonnen met een wit en leeg tekstvak voor me. Inmiddels heb ik al drie stukjes getypt. En met dezelfde snelheid heb ik die ook weer laten verdwijnen. Kortom, ik ben inspiratieloos en toch ook weer niet.

Als ik echt geen inspiratie zou hebben gehad, dan zou ik helemaal niets in dit mooie witte tekstvak hebben gezet. Er zaten dus maar liefst drie onderwerpen in dat warrige hoofd van me en die onderwerpen kwamen er ook zomaar uit.

Zou dit helpen?

Alleen het was niet goed genoeg – of beter gezegd: ik vind het niet goed genoeg. Dus dan is de delete-knop erg snel ingezet. Het gevolg is dat ik er toch enigszins wanhopig van word.

Mijn Facebook-onderwerp miste een doel. Mijn ‘ik-mis-een-muziekprogramma-à-la-Later-with-Jools-Holland-op-de-Nederlandse-tv’ was ook niet waar ik op hoopte. De lengte van het onderwerp zegt hier, denk ik, al wel genoeg, En zelfs mijn migraineaanvallen waren niet geschikt voor een onderhoudend stukje.

Maar toch voel ik de drang om iets te schrijven. Waarom? Omdat ik het leuk vind. Spelen met woorden, zinnen en ondertussen misschien iets nieuws vertellen of iets ouds uitdiepen.
Ondertussen luister ik naar Florence and the Machine. Gehoord tijdens een uitzending van bovengenoemde Jools Holland. Een aanrader. Zoek op, luister en oordeel. Meer zeg ik er niet over.