Ondertussen is de lente een week oud. Hoera! Ik heb er – in het begin – weinig van meegekregen: ik lag met griep op bed en bank. Mijn lichaam vond het blijkbaar nodig om aan de griepepidemie, die al vier maanden duurt, mee te doen. Waarom nu pas, vraag ik me af.

Los van mijn ongemak vind ik de afgelopen week niet echt lentewaardig. Na een mooie start in het weekend met de opening van het vernieuwde Rijksmuseum, begon op maandag de ellende. Explosies tijdens de marathon in Boston en de klopjacht op de daders domineren nu al ruim vijf dagen het nieuws. Ook overzee dus geen fijn begin van de lente.

Naast de DDoS-aanvallen op onze banken, kregen we dinsdag onze eigen bommelding in Arnhem. (Wist u dat eigenlijk?) De dader is dezelfde dag nog opgepakt. Zal ik hem maar omschrijven als een dreigende gek?
In Den Haag kreeg staatssecretaris Teeven het zwaar te voortduren in de zaak-Dolmatov. En terecht. Als dat ene vinkje wel was gezet, had Dolmatov nu nog geleefd. Sowieso klopt er geen jota van ons asielbeleid, maar dat terzijde.

Terwijl Nederland op woensdag nog steeds last had van DDoS-aanvallen, de ‘iron lady’ voor de laatste keer door de straten van Londen werd gereden en we ’s avonds aan de buis gekluisterd zaten om het interview met Lex en Max te bekijken, gloorde er een klein lichtpuntje aan de horizon van de economische crisis: de pensioenfondsen doen het beter.
Om vervolgens op donderdag het lichtpuntje in de eerste lentestorm van dit jaar uitgeblazen te zien worden: de werkloosheid in Nederland is toegenomen. En hoe. Straks zitten we allemaal thuis.

Ondertussen blies de wind de ene na de andere – lege – vrachtwagen omver, brandde er in Hoog Soeren op de Veluwe een stuk heide af en kwam het bericht dat woensdagavond in het gehucht West in Amerika een kunstmestfabriek ontploft was. Het zag eruit als Enschede na de vuurwerkramp in 2000. De Nederlandse reactie? ‘Dat kan bij ons niet gebeuren.’ Gut, gut, wat zijn we weer chauvinistisch. Waarom zou ons zoiets niet kunnen overkomen?

En over chauvinisme gesproken: voor de inhuldiging van Lex heeft ‘muzikaal’ Nederland een liedje gemaakt. Vanmorgen is het officieel uitgekomen. Het spijt me te moeten zeggen dat het niet wanstaltiger had gekund dan dit. Of zoals Sylvia Witteman het op twitter verwoordde:

Tekenen dus, die petitie tegen het Koningslied.

Met de gebeurtenissen deze week lijkt de lente nu een doldwaze start te maken. Hoe warmer, hoe gekker we met z’n allen worden. En hoe onoplettender misschien. Heb je dus last van griep, voorjaarsmoeheid of ander lenteleed? Kun je niet meer helder denken? Blijf lekker thuis en houd je koest.