You don’t take a photograph, you make it.

Ansel Adams

‘Wat doen al die foto’s toch op Pensierino? En waar blijven die columns en verhalen?’ Ik hoor het je denken. Tijd dus voor wat tekst en uitleg.

Soms is het nodig om de horizon wat te verbreden en de creativiteit weer een beetje nieuw leven in te blazen. Schrijven is namelijk niet altijd vanzelfsprekend. Woorden komen soms niet en het begrip tijd kan een spelbreker zijn. Om nog maar te zwijgen over ziekte, tegenslag en een writer’s block. Ik zocht daarom naar een manier om mijn creativiteit weer terug te vinden. Die vond ik onder andere in fotografie.

Geen nieuwe hobby

Fotografie is niet nieuw voor mij. Ken je die wegwerpcameraatjes nog van Kodak en Agfa? Dat was mijn eerste kennismaking. Ik was een jaar of zes, denk ik. Vooral tijdens vakanties, maar later ook gewoon zomaar. Als ik iets zag wat ik mooi of interessant vond, wilde ik dat vastleggen.
Daarna liep ik jarenlang met een oude analoge camera rond. Rond 2000 schafte ik mijn eerste digitale camera aan: een Olympus C-100 met, als ik me niet vergis, slechts 2.1 megapixel. Niet te vergelijken met de huidige camera’s die oplopen tot 24 megapixels of meer. Maar wat een plezier heb ik ervan gehad. De camera ging mee op reis naar Egypte, Berlijn, Rome zonder de angst voor overbelichte foto’s door de bagagescan of een tekort aan filmrolletjes.
Fotografie nam daarna ook een plek in tijdens mijn studie kunstgeschiedenis toen ik me bezighield met het conserveren van foto’s uit de vorige eeuw. Een selectie van die foto’s vormde vervolgens de basis voor mijn afstudeerscriptie.

Vastleggen en vertellen

Ik ontdekte dat schrijven en fotograferen niet eens zo ver uit elkaar liggen. Het draait bij beide om vastleggen en vertellen, in woord of beeld. Fotograferen zorgde ervoor dat ik anders naar de wereld om me heen ben gaan kijken. Details vallen meer op, maar ook grotere structuren in landschap of stedelijk gebied trekken ineens de aandacht. Zaken die ik weer kan gebruiken tijdens het schrijven. Een bruggetje over spiegelglad water kan zomaar in een verhaal terechtkomen. De mist die op een vroege ochtend de stad bedekt, kan de aanleiding zijn voor een artikel. Een mooie quote kan een foto verduidelijken. De foto kan op zijn beurt een quote meer diepgang geven. Het is maar net waar je de aandacht op wilt vestigen.

Versterken

Blij word ik dus van een goede fotosessie. Het is schrijven met beelden. Eigenlijk kan ik het vergelijken met de eerste versie na een schrijfsessie. Daarna komt pas de verfijning, het schaven en schrappen, de spreekwoordelijke puntjes op de i. Bij fotografie krijgt dat vorm in de nabewerking: doelgericht de foto bekijken en net zo lang verfijnen tot het goed voelt. Schrijven en fotografie: wat mij betreft vullen ze elkaar niet alleen aan, maar versterken ze elkaar ook. Daarom blijf ik voorlopig schrijven én fotograferen.

Waar haal jij inspiratie of creativiteit uit? Laat het weten in een reactie hieronder↓. Wie weet help je er een ander mee.🍀