Hilariteit alom hier in huis. Wij zijn trendy! Eindelijk! En dat alles door een artikeltje in het AD van afgelopen vrijdag. Het was zeven uur ’s ochtends toen we onze ontdekking deden. We zaten aan het ontbijt toen HET artikel op de tablet verscheen: Héérlijk, de wekker al om 5 uur ’s ochtends!
Kort samengevat, steeds meer jonge mensen staan tegenwoordig een uur eerder op dan zij normaal deden. Sommigen zelfs nog eerder. En dat alles door de Amerikaanse bestseller The Miracle Morning. Het boek predikt dat een uur eerder opstaan ervoor zorgt dat je fysiek en mentaal sterker wordt. De bedoeling is dat je niet meteen in de sleur van alledag terechtkomt. Neem tijd voor jezelf, is de boodschap. Een trend is geboren.
In het artikel van het AD komt ook emeritus hoogleraar en slaapdeskundige Gerard Kerkhof aan het woord. Behalve vroeg opstaan, zegt hij, is het wel de bedoeling dat je op tijd gaat slapen. Kerkhof zegt ook dat het vooral om beweging en blootstelling aan daglicht gaat. Het zorgt onder andere voor een beter humeur. De paden op de lanen in, zeg maar.
Het artikel in het AD van vrijdag 12 februari 2016: ‘Heerlijk, de wekker al om 5 uur ’s ochtends!’ Bewerking afbeelding door BCW©
So far, so good. Wij staan hier in huis al een hele tijd vroeg op. Sinds Meneertje er is, varieert het vroege opstaan van vijf uur tot zeven uur ’s ochtends. Daarvoor waren we ook regelmatig vroeg wakker, doordeweeks vanwege werkperikelen, in het weekend dankzij onze buurtgenoten. Een ‘miracle morning’ kun je dat laatste dus niet noemen.
Tot onze grote schrik lazen we dat je het vroege opstaan niet mag combineren met mobieltjes, tablets en computers. Je mag zelfs niet een mobieltje als wekker gebruiken. Dan beland je namelijk direct in de dagelijkse sleur. Maar laten wij nu juist wakker worden met de wekker op de telefoon en aan het ontbijt de krant lezen op de tablet. En voordat ik het vergeet: in het weekend wordt er in de vroege ochtenduren ook nog weleens gestudeerd. Achter de computer.
En nee, we gaan ook niet de paden op en de lanen in. De eerste hindernis is de trap aflopen in het donker, onderweg een kat omzeilend. Verder ben ik al blij als het me lukt om de juiste ontbijtspullen bij elkaar te sprokkelen, ondertussen niet omvergelopen te zijn door dezelfde – inmiddels hongerige – kat en daarna in het donker de trap weer op te klimmen om zo geruisloos mogelijk onder de douche te stappen. Maar dat telt vast niet mee.
En een beter humeur door dat vroege opstaan? We keken elkaar aan. Nee!
Zijn we toch niet zo trendy als het leek.
Pensierino 