Hilariteit alom hier in huis. Wij zijn trendy! Eindelijk! En dat alles door een artikeltje in het AD van afgelopen vrijdag. Het was zeven uur ’s ochtends toen we onze ontdekking deden. We zaten aan het ontbijt toen HET artikel op de tablet verscheen: Héérlijk, de wekker al om 5 uur ’s ochtends!
Soms zien mensen de echte wereld niet meer. Druk bezig met zichzelf, weinig aandacht voor de ander en de omgeving. Lekker egoïstisch, zeg maar. Soms is het juist fijn om die echte wereld niet te zien.
Tot mijn grote schrik en eigenlijk ook wel met enige verbazing heb ik ruim negen maanden geen woord geschreven. Echt helemaal noppes, nada, niente. Aangezien dat niets voor mij is, moet daar verandering in komen. En wel nu!
Er moet me nu toch echt iets van het hart. Eigenlijk zou ik me er niet druk om moeten maken, maar het is de aard van het beestje. Wees gewaarschuwd, er is dus een kans op muggenzifterij. Eerst een kleine test. Waar loop jij als voetganger wanneer er géén stoep te bekennen is? Lekker met het verkeer mee? Of loop je het verkeer tegemoet? Of maakt het jou niet uit en ben je van de categorie die geen keuze kan maken?
Inmiddels loop ik al bijna zes maanden achter de wandelwagen. Een trotse mama en papa met een mooie zoon. Hoewel de zwangerschap relatief makkelijk verliep – lees: misselijk, hondsmoe en overal en nergens pijntjes – was de bevalling dat allerminst. Kort gezegd: de wandelwagen had ook leeg kunnen zijn gebleven.
Te overdonderd om maar te denken aan het schrijven van een stukje. Zo kun je het nog het beste omschrijven. Tien dagen zijn er inmiddels voorbij gegaan. Die dagen heb ik doorgebracht voor de tv, achter de computer, met de iPad op schoot. Niets wilde ik missen. En net als ieder ander wilde ik weten wie er aan boord zaten van MH17. Misschien mensen die ook ik ken?
Het is zomer. Deuren en ramen staan open. Je hoort hier en daar muziek en geklets. Er wordt gebarbecued, ’s avonds wordt ook de vuurkorf aangestoken. De visite mag lekker buiten zitten in plaats van in de muffe zithoek binnen. Huisdieren en kinderen mogen weer volop naar buiten. De mensen lijken vrolijker, uitbundiger. Alles kan en alles mag. Maar kan en mag alles wel?
Verhalen van Sandrijn Swarts
not noble, just Dutch
music and journeys | la mia finestra sul mondo
woordspel in beeld
Geluk, vertrouwen en een klein beetje moed
humor | musings | fiction
'N beetje van dit en 'n beetje van dat. Net als 'n rijsttafel. Toch?
Pensierino 